Witamy dzieci i rodziców w kolejnym tygodniu domowej edukacji.
Realizujcie nasze propozycje zgodnie z potrzebami i we własnym tempie. Dziękujemy za Waszą informację zwrotną i zachęcamy do kontaktu na Messengerze lub na naszym mailu grupowym :przedszkole_barbara@o2.pl
Temat kompleksowy: Z kulturą za pan brat
PONIEDZIAŁEK 12.04.2021r.
Temat:Poznajemy wiarę we własne siły.
CELE OGOLNE:poznanie wartości „wiary we własne siły” na podstawie bajki; rozwijanie umiejętności rozpoznawania i nazywania emocji odczuwanych w rożnych sytuacjach; doskonalenie umiejętności budowania komunikatywnej wypowiedzi; wdrażanie do szanowania emocji innych; rozwijanie empatii.
„Legenda o Smoku Wawelskim” – słuchanie utworu i rozmowa na temat wiary we własne siły, jaką prezentował szewc Skuba. Rodzic podczas czytania legendy ilustruje ją sylwetami bohaterów oraz przedmiotami wymienionymi w utworze. Postać Smoka Rodzic tworzy z zielonego balonu, który nadmuchuje, ale nie zawiązuje. Podczas czytania utworu przy scenie, gdy smok pije wodę z Wisły, Rodzic stopniowo nadmuchuje balon. Gdy dochodzi do fragmentu: (…) napęczniał tak bardzo, że nagle pękł z hukiem i rozpadł się na milion kawałków!, przekuwa balon szpilką. Dla efektu do środka balonu można wrzucić odrobinę konfetti.
Legenda o Smoku Wawelskim
Weronika Kostecka
Czy wiecie, co upamiętnia krakowski pomnik smoka stojący u stop Wawelu? Ten potwor jest na szczęście z metalu i nikomu nie może zrobić krzywdy, ale jego pierwowzór nie na żarty nastraszył mieszkańców Krakowa. Dawno, dawno temu, tak dawno, że nikt już nawet nie pamięta, kiedy dokładnie to się wydarzyło,w pieczarze pod Wawelskim Wzgórzem zamieszkał najprawdziwszy, straszliwy smok ziejący ogniem. Gdy wydawał z siebie złowrogi ryk, drżały ściany wszystkich domów, a nawet ściany zamku, w którym mieszkał król Krak. Smok polował na pasące się owce i inne zwierzęta. Pożerał je, a gdy tylko ponownie zgłodniał, znów wyruszał na łowy, wprawiając w przerażenie wszystkich mieszkańców. Zdarzało mu się też porywać bezbronne dziewczęta. Ze strachu o swoje córki i żony krakowianie sami zaczęli podrzucać mu pod jaskinię tłuściutkie owce z nadzieją, że gdy potwor się naje, nie będzie polował. Wszyscy jednak drżeli na myśl, że w końcu zabraknie zwierząt… Król Krak rozmyślał od rana do wieczora, jak się pozbyć smoka. Ogłosił nawet, że śmiałek, który zabije potwora, dostanie w nagrodę rękę królewskiej córki. Kolejni rycerze stawali do walki ze smokiem, ale żaden z nich nie zdołał go pokonać. Tym, którzy mieli szczęście, udawało się uciec; innych smok pożerał, i to razem ze zbroją. Królewna płakała, król nie spał po nocach ze zmartwienia, a mieszkańcy byli coraz bardziej przerażeni. Któregoś dnia do zamku przybył szewczyk Skuba i skłonił się przed królem.
Wiem, jak uwolnić Kraków od tego podłego potwora! – obwieścił.
Król wysłuchał całego planu. „To się może udać!” – pomyślał. Jeszcze tego samego dnia szewczyk zamknął się w swoim warsztacie i przystąpił do pracy, dodając sobie odwagi wesołą piosenką:
Może nie jestem rycerzem,
ale w swój rozum wierzę!
Wiem, jak Kraków ocalić,
król mnie na pewno pochwali!
Potwor nie będzie już szkodzić.
Król mnie za to nagrodzi!
Oto, co wymyślił Skuba: zdobył gdzieś piękną, owczą skórę, wypełnił ją siarką i smołą, a następnie zszył wszystko tak zręcznie, że wypchana owca wyglądała jak żywa. Nad ranem podrzucił ją pod smoczą pieczarę. Gdy tylko smok się obudził i poczuł, że jest głodny, wypełzł na zewnątrz i zauważył smakowicie wyglądającą, tłuściutką owcę. Rzucił się więc na nią i połknął w całości, mlaszcząc z apetytem olbrzymim smoczym jęzorem. Minęło jednak zaledwie kilka chwil, gdy uczucie sytości ustąpiło miejsca straszliwemu pożarowi żołądka. Potwor poczuł, jak gdyby ogień trawił go od wewnątrz! Z upiornym jękiem smok rzucił się do brzegu Wisły i chcąc ugasić pragnienie, począł pić wodę; pił i pił, aż napęczniał tak bardzo, że nagle pękł z hukiem i rozpadł się na milion kawałków! Mieszkańcy Krakowa wiwatowali na cześć sprytnego szewca, a król Krak dotrzymał słowa: wkrótce Skuba i królewna stanęli na ślubnym kobiercu. Skuba opływał od tej pory we wszelkie dostatki, żal mu było jednak porzucić swoje ulubione zajęcie… dlatego nadal szył poddanym buty!
Rodzic zadaje dziecku pytania do wysłuchanego utworu: Jaki straszliwy potwor mieszkał dawno temu w Krakowie? Co stawało się z rycerzami, których król wysyłał do walki z potworem? W jaki sposób Skuba zgładził potwora? Czy szewczyk pokonałby smoka, gdyby nie wierzył w siebie i swój plan? Dlaczego?
„Kiedy i dlaczego trudno nam uwierzyć w siebie?” – rozmowa kierowana. Dzieci wypowiadają się na temat tego, czego nie lubią robić z braku wiary w siebie. Rodzic zapisuje na kartce pomysły lub tworzy schematyczne obrazki. Może również wcześniej przygotować ilustracje przedstawiające sytuacje, w których dzieci często czują zakłopotanie i niepewność. Dzieciom będzie wówczas łatwiej zrozumieć „wiarę i brak wiary w siebie”. Następnie Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat tego, dlaczego w niektórych sytuacjach trudno uwierzyć w siebie i coś zrobić, oraz o towarzyszących temu uczuciach (obawa, że coś wyjdzie nie tak, strach przed odmową lub porażką, wstyd, że ktoś nas wyśmieje, nieśmiałość, a także ból brzucha, szybsze bicie serca, płacz).
Praca z KP2.25 – ćwiczenie motoryki małej, rozmowa o emocjach. Dzieci określają emocje, jakie mogą odczuwać osoby biorące udział w przedstawieniu. Wycinają z bibuły kurtynę i przyklejają ją w wyznaczonym miejscu na ilustracji.
„Co robi szewc?” – rozmowa kierowana na temat pracy wykonywanej przez szewca. Rodzic opowiada o zawodzie szewca i prezentuje dzieciom ilustracje przedstawiające szewca w czasie pracy oraz narzędzia potrzebne do wykonywania tego zawodu.
„Dla kogo te buty?” – klasyfikowanie, określanie wielkości przedmiotów. Rodzic pokazuje(w miarę możliwości prawdziwe) rożne rodzaje butów i pyta, kto może je nosić, kiedy i w jakich sytuacjach. Dzieci podają nazwy butów i ustawiają je przy odpowiednich sylwetach: kobieta, dziecko, mężczyzna, uzasadniając swoją decyzję.
PODSTAWA PROGRAMOWA
I: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 9
II: 1, 3, 6, 7, 8
III: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9
IV: 1, 2, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 12, 19, 20
WTOREK 13.04.2021r.
Temat:W świecie filmu.
CELE OGOLNE: poznanie pojęcia „film animowany”; rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowo-słuchowej; kształtowanie koncentracji uwagi i spostrzegawczości; rozwijanie mowy;
„Co to jest film?” – rozmowa kierowana. Rodzic pokazuje dzieciom zdjęcie kamery filmowej i kadrów ze znanych dzieciom bajek. Rodzic porządkuje wiadomości dzieci i wprowadza pojęcie „film animowany, inaczej rysunkowy lub kreskówka”.
„Filemon i Bonifacy” – słuchanie wiersza i rozmowa na jego temat, oglądanie odcinka filmu animowanego opowiadającego o przygodach tytułowych bohaterów.
Filemon i Bonifacy
Urszula Machcińska
Tu są uszka, tam ogonek.
Proszę: oto Filemonek.
Prawie cały jak śnieg biały.
Taki śliczny kotek mały.
Dzieci lubią tego kotka.
Chce go głaskać, kto go spotka.
Jest tam jeszcze Bonifacy.
Czuje się jak w kociej pracy.
Filemona wciąż pilnuje,
Bo ten cały czas figluje.
Bonifacy ma futerko
Całe lśniące jak lusterko.
Lubi mięsko, ciepłe mleczko,
Kocią karmę i jajeczko.
Odwiedź kiedyś koty oba.
Każdy z nich Ci łapkę poda.
Chyba, że będą zmęczone.
Może miały trudny dzionek?
Rodzic zadaje dzieciom pytania do wysłuchanego utworu: Jak nazywają się bohaterowie wiersza? Jak wygląda Filemon? Jak wygląda Bonifacy? Co lubią robić koty z wiersza? Następnie pokazuje dzieciom ilustracje obu kotów z bajki „Przygody kota Filemona” oraz zaprasza je do obejrzenia jednego jej odcinka. Po obejrzeniu filmu Rodzice pytają dzieci, czy rozpoznały bohaterów z bajki, i proszą o opowiedzenie ich przygód.
„Jak powstaje film animowany?” – zabawa dydaktyczna. Rodzic przedstawia dzieciom schematyczny rysunek kota. Następnie tłumaczy, jak tworzono filmy animowane, pokazując kilka obrazków ww. zwierzęcia, różniących się tylko położeniem jego ogona (ogon pod kątem 90 stopni, kolejny obrazek – ogon po kątem 70 stopni itp.). Rodzic szybko zmienia kolejne kartki, na których kot jest statyczny, a ogon się porusza. (Uwaga! Rodzic może skserować 10 rysunków kota bez ogona i dorysowywać mu osobno ogon, w rożnych pozycjach).
„Tworzymy swój film” – zabawa kreatywna. Rodzicproponuje dzieciom nakręcenie filmu przedstawiającego scenę z przedszkolnego dnia. Rodzic jest reżyserem i kamerzystą. Po nakręceniu krótkiego filmu ogląda go rodzina.Prosimy o wysłanie do nas.Będzie nam bardzo miło Was zobaczyć.
„Kocia muzyka” – praca indywidualna z dzieckiem uzdolnionym muzycznie. Dziecko wybiera dowolną piosenkę lub melodię i nuci ją w „kocim języku”.
„Bonifacy i Filemon” – praca indywidualna z dzieckiem wymagającym wsparcia w zakresie rozwijania percepcji wzrokowej. Dziecko układa pocięty na części obrazek Bonifacego i Filemona.
„W kinie” – rozmowa kierowana. Rodzic pokazuje dzieciom ilustrację sali kinowej i odwołując się do ich doświadczeń, prosi o jej opisanie. Następnie pyta dzieci: Kto może przyjść do kina?Co trzeba mieć, by wejść do sali kinowej? Jak trzeba się zachować w kinie?
PODSTAWA PROGRAMOWA
I: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 9
II: 1, 3, 6, 7, 8, 10, 11
III: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9
IV: 1, 2, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 18, 19
ŚRODA 14.04.2021r.
Temat: W teatrze.
CELE OGOLNE: poznanie pojęcia „teatr”; rozwijanie umiejętności przeliczania, stosowania liczebników porządkowych i orientacji w przestrzeni; wdrażanie do kulturalnego zachowania podczas zabaw.
„W teatrze” – słuchanie wiersza M. Szeląg i rozmowa na temat teatru z wykorzystaniem rekwizytów i ilustracji.
W teatrze
Marlena Szeląg
W wygodnym fotelu siedzę w teatrze,
przed siebie na scenę wciąż patrzę, i patrzę…
Wtem gasną światła w wielkiej sali,
wszyscy rozmawiać zaraz przestali.
Do góry pnie się czerwona kurtyna,
bo właśnie spektakl się rozpoczyna.
Już scenografia wprawia w zdumienie,
do zamku przeniesie nas przedstawienie.
Wtem aktor wchodzi w złotej koronie
i siada dostojnie na wielkim tronie.
A z nim aktorka w sukni balowej,
odgrywa rolę mądrej królowej.
Już słychać w dali trąby i dzwony,
poddani składają niskie ukłony.
Wtem rycerz pojawia się w lśniącej zbroi,
a obok niego koń płowy stoi.
Lecz koń ten nie jest żywą istotą,
jest rekwizytem, ręczną robotą.
I chociaż z drewna jest wyrzeźbiony,
to w przedstawieniu jest ożywiony.
I szybko tak mija mi czas w teatrze,
a gdy się boję, na scenę nie patrzę!
Kiedy się smucę lub kiedy wzruszę,
łezki w chusteczkę wytrzeć wnet muszę.
Są też momenty wielkiej radości,
skąd tyle emocji w mym sercu gości?
Teraz aktorzy zdejmują maski,
chyba czekają na widzów oklaski?
Z uśmiechem nisko nam się kłaniają,
wielkie uznanie i brawa dostają!
Czerwona kurtyna się opuściła
i całą scenę znów zasłoniła.
Wtem błysły światła w wielkiej sali,
wszyscy ze swoich foteli wstali.
I to już koniec jest przedstawienia
– Teatrze magiczny, do zobaczenia!
Rodzic zadaje dzieciom pytania do wysłuchanego utworu: W jakie miejsce przeniosło nas wiersz?Po co chodzi się do teatru? Jacy bohaterowie występowali w spektaklu, o którym opowiadał wiersz? Co możemy zobaczyć i znaleźć w teatrze? (Rodzic rozmawia z dziećmi na temat scenografii,sali, sceny, kurtyny, aktorów, masek, kostiumów, afiszu, biletów itp.) Jakie emocje, uczucia może w nas wzbudzić przedstawienie teatralne? Kto z was był kiedyś w teatrze? Czy wam się tam podobało? Jeśli tak, to dlaczego?
„Który fotel w teatrze?” – zabawa matematyczna. Rodzic wyznacza miejsce w pokoju, które będzie pełniło funkcję sceny teatralnej. Następnie wraz z dzieckiem tworzy z krzeseł fotele dla widowni – cztery rzędy po sześć krzeseł (obrazki krzeseł ).Krzeseł w pierwszym rzędzie w kolorze czerwonym, w drugim rzędzie w kolorze niebieskim, w trzecim rzędzie – w kolorze żółtym, w czwartym rzędzie – w kolorze zielonym. Na krzesłach w każdym rzędzie nakleja białe karteczki z kropkami od 1 do 6 (w odpowiedniej kolejności). Dziecko losuje kolorową kartkę z kropkami (kolory adekwatne z szarfami) z worka i siada na właściwym krześle – fotelu w teatrze, np. dziecko wylosowało czerwoną karteczkę z 3 kropkami – siada na trzecim (mającym naklejoną karteczkę z trzema kropkami) krześle w pierwszym rzędzie (oznaczonym czerwoną szarfą).
Praca z KP2.26 – ćwiczenie grafomotoryczne, rysowanie masek po śladzie. Kolorowanie drugiej połowy maski tak, aby wyglądała jak pierwsza.
„Mój rekwizyt” – praca indywidualna z dzieckiem twórczym uzdolnionym plastycznie. Dziecko wybiera jeden spośród rożnych przedmiotów i zamienia go w rekwizyt, który można wykorzystać w dowolnym przedstawieniu, np. drewniana łyżka (może ją zamienić w księżniczkę),pudełko po bombonierce (może je zmienić w laptop), krzesło (może je zmienić w konia)itp. Do tworzenia rekwizytu dziecko używa dostępnych materiałów plastycznych.
„Maska teatralna” – praca indywidualna z dzieckiem wymagającym wsparcia w zakresie rozwijania grafomotoryki. Dziecko kalkuje przez papier śniadaniowy duży prosty rysunek maski teatralnej. Tak powstałą maskę wycina (tylko kontury, bez oczu i ust).
PODSTAWA PROGRAMOWA
I: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 9
II: 1, 3, 6, 7, 8
III: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9
IV: 1, 2, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 15, 19
CZWARTEK 15.04.2021r.
Temat:Balet i opera nasze serca na teatr otwiera.
CELE OGOLNE: poznanie cech baletu i opery; rozwijanie umiejętności tanecznych; rozwijanie poczucia rytmu i wrażliwości muzycznej; uwrażliwienie na piękno wyrazu baletu i opery.
„Co to jest opera?” – rozmowa kierowana. Rodzic pokazuje dzieciom ilustrację z dowolnej opery. Następnie tłumaczy, że opera to taki rodzaj przestawienia teatralnego, w którym aktorzy rozmawiają ze sobą, śpiewając, a muzyka buduje nastroje opowieści. Na koniec rozmowy rodzic może włączyć dzieciom fragment dowolnego libretta, gdzie śpiewają soliści i zespół.
Grozik” – słuchanie piosenki, nauka tekstu.
Dzieci słuchają piosenki i uczą się jej tekstu na pamięć, rytmicznie go powtarzając razem z Rodzicem.
Grozik
sł. i muz. tradycyjne
Poszło dziewczę po ziele,
po ziele, po ziele,
nazbierało niewiele, niewiele, hej!
Przyszedł do niej braciszek,
połamał jej koszyczek!
Oj, ty, ty! Oj, ty, ty!
Za koszyczek zapłać mi!
Oj, ty, ty! Oj, ty, ty!
Za koszyczek zapłać mi!
„Śpiewamy piosenkę w sposób operowy” – śpiew indywidualny lub zbiorowy z całą rodziną. Dzieci, próbują zaśpiewać tekst piosenki „Grozik” w sposób operowy.
„Jak działa telefon” – zabawa badawcza, eksperyment. Rodzic robi dziurki w dnach dwóch plastikowych kubeczków. Następnie przeciąga dość długi sznurek (ok. 2 m) przez otwory i zawiązuje jego końce. Gdy telefon jest gotowy, chętne dziecko trzyma przy uchu jeden kubeczek,a Rodzic mówi do drugiego kubeczka jakieś hasło. Dziecko przekazuje to, co usłyszało.
Uwaga! Telefon będzie działał, jeżeli podczas przekazywania informacji sznurek łączący kubeczki będzie bardzo naprężony (fale dźwiękowe rozchodzą się po sznurku).
Taniec niedźwiedzia i motyla” – praca indywidualna z dzieckiem twórczym uzdolnionym muzycznie i teatralnie. Rodzic włącza dowolną melodię, a dziecko, wykorzystując apaszkę , improwizuje taniec niezdarnego niedźwiedzia, a potem zwiewnego motyla.
„Dmucham na wstążkę” – praca indywidualna z dzieckiem wymagającym wsparcia w zakresie rozwijania mowy i wymowy. Dziecko dmucha na wstążkę, którą trzyma przed swoją twarzą. Rodzic określa sposób dmuchania.
„Poznajemy balet” – rozmowa kierowana. Rodzic pokazuje baletkę i pyta: Czy wiesz, co to jest i do kogo mogło należeć? Następnie pokazuje ilustrację dziewczyny i chłopaka w strojach baletowych, np. z jakiegoś przedstawienia. Dzieci omawiają wygląd tancerzy i podają nazwy elementów ich stroju, tj. baletki (pointy), paczka baletowa inaczej tutu – strój uszyty z tiulu (dla dziewcząt), mężczyźni tańczą w trykocie oraz getrach.
„Nasze Jezioro Łabędzie” – improwizacja ruchowa do fragmentu muzyki z „Jeziora Łabędziego” Piotra Czajkowskiego. Rodzic daje dziecku apaszkę i pokazuje, w jaki sposób poruszają się baletnice (lekko, na palcach, sylwetka wyprostowana). Następnie włącza melodię, a dzieci zamieniają się w tancerzy baletu i próbują pokazać ruchem wszystkie emocje zawarte w utworze „Jezioro Łabędzie”.
PODSTAWA PROGRAMOWA
I: 1,2, 4, 5, 6, 7, 8, 9
II: 1, 3, 6, 7, 8
III: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9
IV: 1, 2, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 19
PIATEK 16.04.2021r.
Temat: Zabawa w teatr.
CELE OGOLNE: poznanie roli aktora w teatrze; rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego; rozwijanie kreatywności i zdolności manualnych; budowanie wiary we własne siły.
„Kto może zagrać w teatrze, czyli rodzaje teatru” – rozmowa kierowana z wykorzystaniem rekwizytów. Rodzic pokazuje dzieciom rożne przedmioty: kukiełka, pacynka, łyżka, marionetka i pyta: Co to za przedmioty? Dzieci podają nazwy zgromadzonych rekwizytów. Czy mogą one zagrać w teatrze? Dzieci wyrażają swoje opinie, Rodzic zwraca ich uwagę, że łyżka też może zagrać w teatrze, jeżeli ożywi ją aktor. Są rożne teatry, np.
– Teatr tradycyjny – grają w nim aktorzy, mogą być ubrani w rożne stroje, czasami dziwne i śmieszne.
– Teatr lalek – w nim grają rożne lalki (marionetka, kukiełka, pacynka – aktorzy udzielają im swojego głosu i najczęściej są schowani).
– Teatr cieni – głównym aktorem jest w nim cień, który tworzy schowany za zasłoną aktor.
– Teatr tańca (np. balet) – tu aktorami są tancerze, którzy podczas przedstawienia nie mówią ani słowa, a swoje historie opowiadają tańcem.
– Opera – tu aktorami są śpiewacy.
„Robimy kukiełki” – praca plastyczno-techniczna. Dzieci dostają drewniane łyżki. Rodzic prosi, by zrobiły z nich kukiełki. Dzieci ozdabiają łyżki w dowolny sposób, doklejając im oczy, rysując buzię mazakami. Z bibuły lub włoczki z pomocą Rodzica mogą zrobić włosy. Wykonane kukiełki posłużą dzieciom do spontanicznych „zabaw w teatr”.Pochwalcie się proszę efektami Waszych prac.
„Marionetka i animator” – zabawa ruchowa, analogiczna do zabawy w lustro. Dzieci są ustawione w parze z rodzicem. Jedno dziecko-marionetka leży, drugie-animator stoi nad nim w rozkroku.
Animator ma za zadanie ożywić swoją marionetkę, tzn. gdy wyciąga rękę w kierunku ręki marionetki, ta unosi swoją, gdy kieruje rękę nad nogę marionetki, dziecko-marionetka unosi ją. Zabawę powtarzamy kilkukrotnie, zmieniając role w parze i same pary.
Praca z KP2.27 – ćwiczenie motoryki małej, układanie historyjki obrazkowej. Dzieci wycinają trzy obrazki, a następnie układają je we właściwej kolejności i przyklejają na kartce. Na zakończenie opowiadają historyjkę obrazkową „Bawimy się w teatr”.
„Teatrzyk z pudełka” – praca indywidualna z dzieckiem kreatywnym uzdolnionym plastycznie. Rodzic proponuje dziecku wykonanie makiety sceny teatralnej z dużego pudełka po butach. Dziecko maluje wnętrze pudełka farbami, przygotowuje z bibuły kurtynę itp.
„Czujne ucho” – praca indywidualna z dzieckiem wymagającym wsparcia w zakresie rozwijania percepcji słuchowej. Rodzic liczy do czterech i prosi dziecko, by klasnęło, gdy usłyszy słowo jeden, później np. słowo trzy.
„Dobre maniery w teatrze” – rozmowa kierowana z wykorzystaniem sylwet z emocjami. Rodzic w rozmowie z dziećmi na temat tego, jak należy zachować się w teatrze. Dzieci po każdym zdaniu podnoszą do góry swoje sylwety z emocjami (jeżeli zachowanie opisane przez Rodzica jest dobre – sylwetę z uśmiechniętą buźką, jeżeli było niewłaściwe – sylwetę z rozgniewaną miną) i kończą zdanie:
Jeśli… to jesteśmy źli/szczęśliwi, bo nam przeszkadza/nie przeszkadza.
– Jeśli w teatrze wasz sąsiad rozmawia, to…, bo nam przeszkadza.
– Jeśli w teatrze wasz sąsiad grzecznie siedzi na swoim miejscu i jest cichutko, to…, bo nam nie przeszkadza.
– Jeśli w teatrze wasz sąsiad kręci się na swoim miejscu, wstaje i siada, to…
– Jeśli w teatrze wasz sąsiad żuje głośno gumę i je cukierki, szeleszcząc papierkami, to…
Rodzic może dowolnie modyfikować zabawę tak, aby omówić wszystkie aspekty kulturalnego zachowania w teatrze.
PODSTAWA PROGRAMOWA
I: 1,2, 4, 5, 6, 7, 9
II: 1, 2, 3, 6, 7, 8
III: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9
IV: 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 19
Witamy rodziców i dzieci po świątecznej przerwie. W nadchodzącym tygodniu pozostaniemy jeszcze w świątecznym klimacie i będziemy poznawać wybrane tradycje zwiazane z Wielkanocą ( z Poniedziałkiem Wielkanocnym), poznamy zasady konstruowania prostych gier matematycznych, historię czekolady oraz symbole Świąt Wielkanocnych. Startujemy więc i życzymy Państwu, a przede wszystkim dzieciom miłej i wesołej naszej wspólnej nauki i zabawy online.
Temat kompleksowy: Wielkanoc.
WTOREK 06.04.2021r.
Temat dnia: Rozmawiamy o tradycji.
CELE OGÓLNE:poznanie wybranych tradycji związanych z Wielkanocą; budowanie słownika czynnego;rozwijanie umiejętności budowania spójnej i logicznej wypowiedzi; zachęcanie do pielęgnowania świątecznych tradycji, poznanie tradycji związanych z Poniedziałkiem Wielkanocnym; wyrabianie koordynacji wzrokowo-ruchowo-słuchowej; kształtowanie umiejętności budowania poprawnej językowo wypowiedzi;wzmacnianie poczucia przywiązania do tradycji
1. „O kurce, która zapominałaby o tradycji” – słuchanie opowiadania i rozmowa na temat zwyczaju malowania jajek na Wielkanoc.
O kurce, która zapominałaby o tradycji
Marlena Szeląg
Słońce tego dnia odważnie przedzierało warstwę chmur, a jego promienie ogrzewały wymarzniętą po zimie ziemię. I choć już niespełna miesiąc temu zniknęły ostatnie śniegi, a na wierzbach pojawiły się kotki, to dopiero ten dzień przyniósł prawdziwe ocieplenie. Wiejską dróżką wijącą się pomiędzy pastwiskami, polami i łąkami, wesoło podśpiewując, maszerował tego dnia młodziutki suseł Sylwek, który niedawno obudził się z zimowego snu. Szedł dość długo i poczuł się zmęczony. Rozejrzał się wokół i zauważył wysoką lipę. Postanowił do niej podejść na odpoczynek. Gdy zbliżył się nieco do drzewa, spostrzegł siedzącą pod nim smutną kokoszkę i rozsypane wokół niej jajka.
– Cześć, jestem Sylwek. Co ci się stało? – zapytał z ciekawości suseł.
– Ja, ja… nie wiem. Nic nie wiem, bo nic nie pamiętam! Bardzo boli mnie głowa, mam ogromnego guza! – rzekła przestraszona, obolała kurka i zapłakała.
– Zaraz, zaraz, nie płacz. Pomogę ci… – rzekł suseł serdecznym tonem i zabrał się do zbierania rozsypanych na ścieżce kolorowych jajek. Wrzucał je z powrotem do białego koszyka z żółtą wstążką.
– Może ty wiesz, kim jestem i co tu robię? – zapytała kokoszka głosem pełnym nadziei.
– Niestety nie wiem, ale czekaj… Nie martw się! Jak razem pomyślimy, to na pewno coś wymyślimy!
W końcu... co dwie głowy, to nie jedna! – pocieszył kokoszkę Sylwek i zaczął drapać
się po czole, myśląc, co mogło się stać. Wyjął ze swojej torby wielką lupę i przeglądał z wielką dokładnością ścieżkę w poszukiwaniu czegoś, co pomogłoby rozwiązać zagadkę.
– Już wiem! To jest przyczyna całego zajścia! – suseł podskoczył z radości i wskazał na wystający gruby korzeń lipy. Wyjaśnił, że prawdopodobnie nieuważna kurka potknęła się o niego i przewróciła. Stąd guz na głowie, utrata pamięci i rozsypane na ścieżce jajka.
– Masz rację, coś mi się przypomina. Tak, potknęłam się o niego i uderzyłam o ten tu kamień
– zaczęła sobie przypominać kokoszka. – Szłam, o tamtędy, z koszykiem tych jajek, ale dokąd
szłam? Tego już nie pamiętam… – kurka znów posmutniała.
– Ty, popatrz! Popatrz na te jajka! One są dziwnie kolorowe! Przecież nie ma takich jajek.
Ktoś musiał je pomalować! – krzyknął suseł.
– Ale po co komu pomalowane jajka? – zdziwiła się kurka.
– Tego nie wiem, ale się dowiem. Czekaj, pomyślmy troszeczkę – to mówiąc, suseł znowu zasępił się i zatopił w rozmyślaniach., ale mimo że długo myślał, nic nie przychodziło mu do głowy.
– Witajcie, moi przyjaciele! Co tak dumacie pod tym drzewem?! – ukłonił się zając, który
pojawił się nie wiadomo skąd.
– Cześć, próbujemy rozwikłać zagadkę podróży kurki i tajemnicę kolorowych jajek – odrzekł suseł.
– Przecież to proste! To są pisanki. Przed Wielkanocą maluje się jajka, żeby były kolorowe.
To taka pradawna tradycja. Kolorowe jajko jest symbolem świąt.
– Aaa, teraz pamiętam! Już wszystko sobie przypomniałam! – wykrzyknęła uradowana kurka i opowiedziała całą historię. Wczoraj wieczorem malowała jajka, żeby dzisiaj rozdać je zwierzętom, które prosiły ją o pomoc w ich ozdabianiu.
– Pewnie czekają na pisanki, a ja już jestem spóźniona. Będą zasmuceni, jeśli dziś im ich nie dostarczę. Nie będą mogli świętować Wielkanocy! Muszę czym prędzej rozdać je przyjaciołom, żeby tradycji stało się zadość. Pomożecie mi? – zapytała kokoszka swoich nowych znajomych. I tak we troje roznosili barwne jajka aż do samego zmierzchu.
– Rozdaliśmy wszystkie pisanki. Niestety kurko, dla ciebie zabrakło… Nie została ani jedna...
Część stłukła się podczas twojego porannego upadku… – zasmucił się suseł.
– To nic! – powiedziała kokoszka i dodała – zaraz nowe pomaluję i siebie oraz was nimi
obdaruję!
– A ja ci chętnie pomogę! – skoczył zając z radości.
– Ja też się przyłączę, choć nigdy jajek nie malowałem i świąt w ten sposób nie świętowałem!
– powiedział zachwycony suseł.
Zwierzęta w domu kurki malowały jajka pół nocy, dobrze się przy tym bawiąc. A rano zasiedli razem do wielkanocnego śniadania, które przygotowała kokoszka w podzięce za pomoc. Na stole nie zabrakło oczywiście barwnych pisanek, które tak skrzętnie cała trójka ozdabiała kilka godzin temu.
– Tradycja to dobra rzecz! Kultywując ją, można się dobrze bawić i razem spotkać. To takie ożywianie na chwilę pradawnych zwyczajów. Od dziś i ja będę w ten sposób obchodził Wielkanoc!
– powiedział szczęśliwy suseł, trzymając w łapce pomalowaną niezdarnie przez siebie
pisankę.
R. zadaje dziecku pytania do wysłuchanego utworu:
-Kogo podczas wiosennego spaceru napotkał suseł Sylwek?
-Co się przytrafiło kokoszce?
-Kto pomógł rozwikłać zagadkę kolorowych jajek?
-Jak nazywały się kolorowe jajka, które rozsypała kurka?
-Czego symbolem jest pisanka?
-Po co kurka niosła kolorowe jajka?
-Kto pomógł jej w roznoszeniu jajek?
-Dlaczego dla kurki zabrakło pisanek?
-W jaki sposób zwierzęta rozwiązały ten problem?
-Kto zasiadł do świątecznego śniadania w domu kurki?
-Co postanowił suseł Sylwek, gdy trzymał w łapce pisankę, i dlaczego?
2. „Zbieramy rozsypane jajka” – zabawa ruchowa, utrwalanie nazewnictwa związanego z orientacją przestrzenną. Przed zabawą R. rozmieszcza w różnych miejscach w domu kolorowe jajka (papierowe sylwety). Dziecko szuka ukrytych sylwet pisanek. Gdy wszystkie pisanki zostaną odnalezione, dziecko siada i przelicza swoje pisanki i mówi, gdzie je znalazło, np. na półce, pod stołem, na krześle, obok drzwi, za misiem, przed lalą, na parapecie, między kwiatami.
Rodzicu przygotuj dziecku do zabawy: papierowe sylwety pisanek lub wykorzystaj pisanki, które wykonałeś z dzieckiem na Wielkanocny stół.
3. „Świąteczny koszyczek” – zabawa tematyczna.
Dziecko wraz z R. szykują świąteczny koszyczek, wkładając do środka tradycyjne polskie symbole świąt wielkanocnych. R. opowiada dziecku, że w Wielką Sobotę ze świątecznym koszyczkiem udajemy się do kościoła na poświęcenie
pokarmów, a w niedzielny poranek spożywamy tę święconkę podczas wielkanocnego
śniadania.
Rodzicu przygotuj ilustracje: koszyczek, biała serwetka, bazie, bukszpan, pisanki, jajka, kiełbasa, sól, pieprz, chrzan, chlebek, cukrowy baranek, mała baba wielkanocna itd. (jeśli R. nie dysponuje produktami naturalnymi lub zabawkowymi, może posłużyć się sylwetami wyciętymi z papieru)
4. „Mama stroi koszyk, koszyk wielkanocny” – zabawa integracyjna w kole ze śpiewem (na wzór zabawy „Rolnik sam w dolinie”).
Dziecko układa na stole w kole sylwety zwierząt i pokarmy występujące w piosence i śpiewając piosenkę zaprasza do środka kolejne sylwety (pisankę, bazie, baranka, chlebek, kiełbaskę, babę, jajko).
Mama stroi koszyk sł. Marlena Szeląg, muz. tradycyjna
Mama stroi koszyk, koszyk wielkanocny,
hejże, hejże, hejże ha, mama stroi koszyk.
Mama bierze pisankę, kolorową pisankę,
hejże, hejże, hejże ha, do koszyczka pisankę.
Mama bierze bazie, z koteczkami bazie,
hejże, hejże, hejże ha, do koszyczka bazie.
Mama bierze baranka, cukrowego baranka,
hejże, hejże, hejże ha, do koszyczka baranka.
Mama bierze chlebek, wielkanocny chlebek,
hejże, hejże, hejże ha, do koszyczka chlebek.
Mama bierze kiełbaskę, świąteczną
kiełbaskę,
hejże, hejże, hejże ha, do koszyczka
kiełbaskę.
Mama bierze babę, wielkanocną babę,
hejże, hejże, hejże ha, do koszyczka babę.
Mama bierze jajko, gotowane jajko,
hejże, hejże, hejże ha, do koszyczka jajko.
Idzie z tym koszykiem, zająca złapała,
hejże, hejże, hejże ha, wszystko rozsypała!
5.„Śmigus” – słuchanie wiersza i rozmowa na temat jego treści.
Śmigus
Maria Konopnicka
Panieneczka mała
Rano dzisiaj wstała:
Śmigus! Śmigus!
Dyngus! Dyngus!
Bo się wody bała.
Panieneczka mała
W kątek się schowała!
Śmigus! Śmigus!
Dyngus! Dyngus!
Bo się wody bała.
Panieneczka mała
Sukienkę zmaczała:
Śmigus! Śmigus!
Dyngus! Dyngus!
Choć się wody bała.
R. zadaje dziecku pytania do wysłuchanego utworu:
-O jakiej tradycji była mowa w wierszu?
-Kto wstał rano?
-Czego się bała Panieneczka?
-Gdzie się schowała?
-Co zmoczyła Panieneczka?
Poniżej zapraszamy do oglądnięcia bajeczek dla dzieci związanych tematycznie ze Śmigusem-Dyngusem:
6. „Lany Poniedziałek” – rozmowa przy ilustracjach na temat tradycji związanych ze śmigusem-dyngusem.
R. opowiada dzieciom o zwyczajach i symbolice lania wodą. Wykorzystuje
do tego celu ilustracje. Śmigus-dyngus nazywano inaczej „oblewanką” lub „Świętym Lejkiem”.
W dawnych czasach nazwę śmigus-dyngus traktowano rozdzielnie. Śmigus oznaczał
oblewanie wodą oraz uderzanie dziewcząt po nogach rózgą z palmy, natomiast dyngus
oznaczał wręczanie datków stanowiących wielkanocny okup.
ilustracje związane obyczajem śmigusa-dyngusa
5. Praca z KP2.23 – ćwiczenie motoryki małej, ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej.Dzieci kolorują obrazek przedstawiający koszyk wielkanocny, wycinają obrazek wzdłuż linii, a następnie układają go i naklejają na kartce.
KP2.23, kredki, klej, nożyczki
Dodatkowe propozycje zabaw dla chętnych dzieci:
„Kto pierwszy napełni wiadro wodą?” – zabawa matematyczna rodzica z dzieckiem lub z rodzeństwem.
R. stawia na środku stołu miskę z wodą i dwie szklanki, a obok dziecka i siebie
stawia po jednym pustym wiaderku. Naprzemiennie – raz R., raz dziecko – rzucają dwiema kostkami do gry. Osoba która rzuciła kostką, zlicza kropki i wlewa do swojego wiaderka tyle szklanek wody, ile wyrzuciła kropek na obu kostkach. Wygrywa ten, kto pierwszy napełni swoje wiaderko. Zamiast R. w grze może wziąć udział starsze rodzeństwo dzieci.
Rodzicu przygotuj do wspólnej zabawy:duża miska z wodą, 2 szklanki, 2 niewielkie wiaderka do piasku, dwie kostki do gry.
• „Szlaczki na pisance” – przygotowanie do pisania.Dziecko dokańcza proste szlaczki na pisance.
Rodzicu przygotuj dziecku: kartka z narysowanym jajkiem, na którym trzeba dokończyć proste szlaczki, ołówek
• „Lepię jajeczka” – praca plastyczna, dziecko lepi z plasteliny kolorowe jajka. rozwijania motoryki małej i regulacji napięcia mięśniowego.
Rodzicu przygotuj dziecku : plastelina w różnych kolorach
• „Siejemy rzeżuszkę” – ćwiczenia praktyczne. Dziecko z pomocą rodzica do pojemnika np. po twarożku wkłada do środka watę, wsypuje ziarenka rzeżuchy i podlewa je wodą.
Rodzicu pomóż posiać ziarna rzeżuchy np. w pojemnczku po twarożku, kubki z wodą
• „Lekcja ciszy i milczenia” – zabawa wyciszająca i ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej wg M. Montessori, chodzenie po elipsie z jajkiem na łyżce. Podczas
tej zabawy dziecko nie tylko idzie w ciszy po obwodzie elipsy, stopa za stopą, ale dodatkowo trzyma na dużej łyżce styropianowe jajko (jajko nie może spaść na podłogę).
Rodzicu przygotuj dziecku do zabawy:dowolna muzyka relaksacyjna, jajko styropianowe, duża łyżka, taśma malarska(którą wyklej elipsę na podłodze pokoju).
Podstawa programowa:
I .5,6,7
III. 1,4,8
IV. 2,6,7,8,9,18
ŚRODA 07.04.2021 r.
Temat dnia: Zbieramy jajka.
1.Masażyk z jajem - zabawa na dobry poczatek dnia.
Marlena Szeląg
Te oto jajka nie są zbyt duże,
zapewne są to jajeczka kurze.
Umaluję jaja na różne kolory
i pędzlem zrobię dziwaczne wzory.
Z góry do dołu zrobię paseczki
i palcem na nich małe kropeczki.
Och, jakie ładne jajka stworzyłem,
a jak się bardzo przy tym zmęczyłem!
Położę się obok moich jajeczek,
posłucham sobie świątecznych bajeczek.
Lecz jakieś dziwy z jajkami się stały,
nagle skorupki ich popękały!
Z jajek tych wyszły kurczątka – ptaszki,
onieśmielone wbiegły mi pod paszki!
Rodzic rysuje palcem wskazującym jaja na plecach
dziecka.
Głaszcze plecy całą powierzchnią dłoni.
Palcem wskazującym rysuje dowolne wzory.
Palcem wskazującym rysuje paski z góry do dołu.
Palcem wskazującym stawia kropki na plecach.
Uciska delikatnie ramiona i barki dziecka.
Głaszcze plecy dziecka od góry ku dołowi.
Kładzie głowę na plecach dziecka.
Delikatnie „pstryka” w plecy palcami obu rąk.
Palcami obu dłoni „biega” po całych plecach.
Wkłada dłonie pod paszki dziecka
Potem następuje zamiana ról i dziecko robi masażyk rodzicowi (mamie lub tacie).
2.„Wyścig po pisanki” – ułożenie, ustalenie zasad i rozegranie gry planszowej na dywanie.
R. wyjaśnia dziecku, że dzisiaj stworzą grę planszową i zagrają w nią na dywanie – będzie to Wyścig po pisanki. W jednym końcu pokoju dziecko umieszcza kartkę z napisem START, w drugim końcu pokoju – kartkę z napisem META. Pomiędzy nimi układają z białych kartek wijący się chodniczek.
Na niektórych kartkach-polach dziecko kładzie po kilka sylwet pisanek (wyciętych z kolorowego papieru). Pomiędzy białymi kartkami-polami można wprowadzić jakieś ułatwienia i/lub utrudnienia, np. zielona kartka może symbolizować dodatkowy rzut, a czerwona – straconą kolejkę lub „ruch wstecz”. Gdy gra jest gotowa, R. rozpoczyna grę z dzieckiem lub z dziećmi( w zabawie może wziąść udział rodzeństwo oraz mama i tata, dzieląc się na zespoły). Każdy zespół wybiera z zestawu jedną figurkę (stojącą zabawkę) jako pionek. Grupy kolejno rzucają kostką, przeliczają kropki, odliczają figurkami-pionkami pola i jeśli staną na odpowiednim polu, zbierają do swoich koszyków pisanki. Gdy pionki wszystkich zespołów dotrą do METY, następuje sprawdzanie (poprzez układanie jajek parami), która grupa zdobyła najwięcej pisanek.
Rodzicu przygotuj do zabawy: kartka z napisem START, kartka z napisem META, kartki w kolorach: białym, zielonym, czerwonym, pionki – figurki (stojące zabawki), kolorowe sylwety jajek wycięte przez dzieci z kolorowego papieru lub kolorowych gazet, 4 koszyczki, kostka z kropkami
3. „Tobie barwne jajo dam” – zabawa ruchowa z rymowanką,
Dziecko ( może zaprosić do zabawy rodzeństwo) biega po pokoju w rytmie
granym przez R. na tamburynie( może to być dowolny instrument np.grzechotka wykonana przez dziecko lub rodzica,pojemnik po jogurcie i wsypana do niego kasza lub ryż) jedno z nich ma w dłoni kolorowe styropianowe jajko. Podczas przerwy w grze na instrumencie, wszystkie dzieci/dziecko siadają w siadzie skrzyżnym, prostują plecy,
dłonie kładą na kolana. Między nimi spaceruje dziecko/rodzic z kolorowym jajkiem (przekłada je z ręki do ręki), recytując rymowankę, a następnie oddaje pisankę dowolnej osobie. Zabawę powtarzamy kilkukrotnie.
Barwne jajko w ręku mam,
Komu dać je? Tobie dam!
Rodzicu przygotuj do zabawy: tamburyn, kolorowe styropianowe jajko wielkości kurzego jaja
4. Praca z KP2.24 – ćwiczenie grafomotoryczne, ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej, ćwiczenie w liczeniu. Dzieci prowadzą dziewczynkę przez labirynt do domu tak, aby po drodze zebrała do koszyka wszystkie pisanki. Rysują w ramce tyle kresek, ile pisanek zebrała dziewczynka.
KP2.24, kredki
DODATKOWE PROPOZYCJE ZABAW DLA CHĘTNYCH DZIECI:
-Tworzę świąteczną grę ścigankę” wg metody prof. Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej – praca dla chętnych rodziców z dzieckiem uzdolnionym matematycznie. Dziecko z pomocą dorosłego tworzy prostą grę ścigankę na dużym kartonie. Najpierw ustala, kto będzie się ścigał po pisanki (wybiera dwie z figurek jako pionki). Wyznacza na kartce miejsce startu, rysuje chodnik za pomocą mazaka, wyznacza metę. Może dodać ułatwienia i przeszkody. Kiedy gra jest gotowa, dziecko gra w nią z R. Do gry można wykorzystać jedną lub dwie kostki (w zależności od tego, do ilu potrafi liczyć dziecko).
Rodzicu przygotuj do zabawy: kostki do gry, duży karton, małe figurki, klocek, mazaki
PROPOZYCJE GIER ŚCIGANEK:
- „Kropki na pisankę” – praca z dzieckiem w zakresie rozwijania mowy i wymowy, ćwiczenia oddechowe.
Na dużą papierową sylwetę kolorowego jaja dziecko nanosi za pomocą słomki kolorowe papierowe kropki (kropki muszą mieć większą średnicę niż średnica słomki).
- „Pisanka do zdjęć” – malowanie farbami, praca rodzinna. R. prezentuje dzieciom ogromną sylwetę jajka wyciętą z brystolu. U góry jaja jest dziura – to miejsce na włożenie głowy podczas robienia zdjęcia. Dziecko wspólnie z rodzicami i rodzeństwem malują jajko farbami. Po wyschnięciu pracy R. robi zdjęcia dziecku/dzieciom, które ustawią się za pisanką.
Rodzicu przygotuj do zabawy: wycięta z brystolu sylweta ogromnego jaja z otworem, w którym zmieści się twarz dziecka, farby, pędzle
5. „Jajka!” – zabawa ruchowa,
Dziecko/dzieci (można zaprosić do wspólnej zabawy rodzeństwo i rodziców) w rytmie wygrywanym przez R. na bębenku lub dowolnym ,,domowym" instrumencie biegają po
pokoju. Na mocne uderzenie w instrument i pauzę dziecko/dzieci zamieniają się w pisanki – siadają na piętach, kuląc się tak, aby przypominać kształtem jajko.
Rodzicu przygotuj do zabawy: bębenek lub inny dowolny instrument.
Podstawa programowa:
I. 5,6,7
III. 1,4,5,7
IV. 2,6,7,8,9,14,15
CZWARTEK 08.04.2021r.
Temat dnia: Zając z czekolady.
1. Ćwiczenia gimnastyczne dla całej rodzinki.
2.„Krótka historia czekolady” – rozmowa kierowana.
R. pokazuje dziecku tabliczki czekolady: mlecznej, gorzkiej i białej. Dziecko zwraca uwagę na różne kolory czekolady. R. wyjaśnia dziecku że kolor czekolady zależy od ilości kakao użytego do jej wyprodukowania. Następnie R. opowiada dziecku, z czego robi się czekoladę, pokazuje ilustracje przedstawiające drzewo kakaowe i jego nasiona. Wyjaśnia, że największe uprawy drzewa kakaowego są obecnie w Afryce. Kakao robi się z nasion znajdujących się w owocu tego drzewa – strąku kakaowca.
Nasiona po wyjęciu z owocu są białe, dopiero później robią się brązowe, m.in. na skutek palenia. R. zwraca też uwagę dziecku na to, że biała czekolada jest nietypowa, ponieważ nie zawiera kakao.
Rodzicu przygotuj dziecku: tabliczki czekolady: mlecznej, gorzkiej i białej, ilustracja przedstawiająca drzewo kakaowe, kakao w proszku, zdjęcie drzewa kakaowego i jego strąków
3. ,,Czekolada"- słuchanie piosenki i rozmowa na jej temat.
Po wysłuchaniu piosenki R. może zadać dziecku kilka pytań np.
- O czym jest ta piosenka?
- Kto jadł w piosence czekoladę?
- Co nam daje czekolada?
- Czy czekolada ma tylko słodki smak?
- Co jeszcze ma słodki smak?
Rodzic może tutaj zapoznać swoje dziecko z właściwościami odżywczymi czekolady:
Na koniec proponujemy wspólny taniec całej rodzinki do piosenki,,Czekolada".
4. „Smaki czekolady” – zabawa sensoryczna. Dziecko degustuje po małej kosteczce czekolady różnego rodzaju: mlecznej, białej i gorzkiej, próbując odgadnąć rodzaj (nazwę) smakołyku, który spróbowało.
Rodzicu przygotuj dla swojego dziecka do ,,słodkiej" zabawy: tabliczki czekolady: mlecznej, gorzkiej i białej
5. „Zając pachnący czekoladą” – malowanie zająca pędzlem maczanym w kakao rozpuszczonym w wodzie. Dziecko maluje na kartce sylwetę zająca, maczając pędzel w rozpuszczonym w wodzie kakao. Im mniej wody R. wleje do kubka z kakao, tym kolor zająca (po pomalowaniu) będzie bardziej nasycony.
Rodzicu przygotuj dziecku do zabawy:kakao, kubki z niewielką ilością wody, pędzel, kartkę z dużą (nieskomplikowaną) sylwetą zająca
6. „Zajączki do norki” – zabawa ruchowa.Do zabawy można zaprosić rodzeństwo lub innych członków rodziny. Dziecko/dzieci-zajączki biegają pomiędzy rozłożonymi na
podłodze obręczami. Na gwizdek(dowolny umowny sygnał) R. zajączki wskakują do obręczy-norek. W celu urozmaicenia zabawy R. może zabierać po jednej obręczy.
Rodzicu przygotuj do zabawy: obręcze lub dowolne przedmioty, gwizdek
PROPOZYCJE DODATKOWYCH ZADAŃ I ZABAW DLA CHĘTNYCH DZIECI:
• „Czekoladowe potrawy” – Dziecko wymyśla różne potrawy, które łączą czekoladę z innymi produktami, np. brokuły w czekoladzie. Im bardziej zaskakujące połączenie, tym lepiej.
• „Posadź zajączka” – R. daje dziecku zajączka maskotkę lub sylwetę zajączka
i wydaje polecenia związane z umieszczeniem go w przestrzeni, np. posadź zajączka przed sobą itp.
Rodzicu przygotuj do zabawy: zajączek maskotka lub sylweta zajączka lub inna dowolna maskotka
• „Co można zrobić z czekolady” – zabawa tematyczna. Dziecko podaje przykłady produktów, do których wyprodukowania użyto czekolady, np. figurki czekoladowe, polewy do ciast, cukierki, napoje.
Łamigłówki madrej główki: ile i jakie rzeczy widzisz na obrazku?
Podstawa programowa:
I. 5,6,8
III. 4,5,8
IV. 2,3,6,7,8,14
PIĄTEK 09.04.2021r.
Temat dnia: Wielkanocne kurczaki.
1.Pogodne ćwiczenia w podskokach - na dobry początek dnia.
2.„Kurczątko” – zagadka słowna wg M. Szeląg.
Kurczątko
Puszyste, żółciutkie jest ono calutkie,
dzióbek ma tyci, skrzydła malutkie.
Wykluło się z jajka o samym świcie,
kim jest maleństwo, jak wy myślicie?
3. „Uważaj na kurczątko” – zabawa słuchowa ćwicząca szybkość reakcji.
R. wymienia różne symbole związane z Wielkanocą. Na słowo: kurczątko dziecko uderza rękami w zakrętki od słoików.
Rodzicu przygotuj do zabawy: zakrętki od słoików
4. „Śpiewamy rytmy” – zabawa ze śpiewem. R. pokazuje sylwety baranków, przy których dziecko będzie wymawiać dźwięk bee, oraz sylwety kurcząt, przy których dziecko będzie wymawiać dźwięk pi. Następnie R. układa pierwszy rytm, który dziecko będzie odśpiewywało i wygrywało na zakrętkach od słoików, np. baranek – kurczątko – kurczątko – baranek – kurczątko – kurczątko, dziecko śpiewa: bee – pi – pi – bee – pi – pi, jednocześnie wygrywając rytm na zakrętkach od słoika. Kiedy
dziecko odśpiewuje pierwszy rytm, R. układa kolejny rytm. Dzieci mogą śpiewać i grać wspólnie z rodzeństwem lub indywidualnie.
Rodzicu przygotuj do zabawy: sylwety baranków, sylwety kurcząt, zakrętki od słoików
BEE PI PI BEE
PI PI
5. „Piórko kurczątka” – zabawa ruchowa.
Dziecko porusza się po pokoju z żółtymi piórkami w dłoniach, w rytmie wygrywanym przez R. na dowolnym instrumencie. Podczas przerwy w muzyce dziecko staje w miejscu, unosi dłonie z piórkami wysoko do góry, puszcza piórka, a następnie próbuje
je złapać w „miseczki” zrobione z dłoni. Dźwięk instrumentu jest ponownym impulsem dla dziecka do ruchu po pokoju z piórkiem w dłoni.
Rodzicu przygotuj do zabawy: dowolny instrument, żółte piórko dla dziecka
6. „Nasze kurczątka” – praca plastyczna.
Dziecko smaruje płynnym klejem zakrętkę od słoików po stronie zewnętrznej i nakleja je na środku kolorowego kartonu (nie żółtego). Następnie tym samym klejem smarują zakrętkę od wewnętrznej strony i naklejają na nią żółte piórka. Po bokach zakrętki naklejają złożone na pół małe żółte koła origami (skrzydełka kurczątka), a nad
nimi nieco większe żółte koło origami (głowa). Czerwonym lub pomarańczowym mazakiem dorysowują kurczątku dziób, oczy i nogi.
Rodzicu przygotuj do zabawy plastycznej: zakrętkę od słoików, płynny klej, pędzelek do kleju, naczynie na klej, żółte piórka, kolorowe kartony, czerwone i pomarańczowe mazaki, małe żółte koła origami, średnie żółte koła origami.
PROPOZYCJE INNYCH PRAC PLASTYCZNYCH NA TEMAT:,, NASZE KURCZATKO"
Pracę plastyczną na temat ,,Nasze kurczątka", można wykonać dowolną techniką plastyczną. Liczymy na Państwa i dzieciaczków kreatywność.... Powodzenia i koniecznie wrzućcie zdjęcia kurczaczków i z Waszych działań ze zdalnej edukacji na naszą grupę na messenger. Dziękujemy i pozdrawiamy .
7. „Król i królowa tradycji” – quiz wielkanocny.
Zapraszamy Rodziców do zabawy z dzieckiem, sprawdzamy wiadomości własnych dzieci zdobytych w ostatnich dwóch tygodniach na temat tradycji związanych ze świętami Wielkanocy.
link do quizu wielkanocnego:
https://miastodzieci.pl/quiz/wielkanoc-quiz/
8. „Śpiewam piosenkę o kurczątku” – zabawa muzyczna.
Dziecko śpiewa wymyśloną przez siebie piosenkę o kurczątku (do znanej lub
wymyślonej melodii).
9. „Piórko kurczątka” – zabawa z dzieckiem w zakresie rozwijania mowy.
Dziecko dmucha na położone na dłoni piórko tak, aby z niej spadło – robi
wdech nosem, wydech ustami.
Rodzicu przygotuj do zabawy: żółte piórko lub innego koloru
PROPOZYCJE DODATKOWYCH ZABAW I ZADAŃ NA WEEKEND:
- „Kto jest kurczątkiem?” – zabawa słuchowa z rodzeństwem.
Jedno dziecko odchodzi na bok i zamyka oczy. R. wybiera spośród pozostałych dzieci jedno, które będzie kurczątkiem. Wszystkie dzieci siadają na piętach i kulą się tak, aby nie było widać ich twarzy. Dziecko-kurczątko zaczyna kwilić, wydając dźwięki: pi – pi – pi. Dziecko stojące z boku otwiera oczy, chodzi między rodzeństwem i nasłuchuje,
które z nich jest kurczątkiem.
- „Kurczątka, do mamy!” – zabawa ruchowa z rodzeństwem.
Dzieci-kurczątka poruszają się po pokoju (w pozycji kucznej). Na słowa R.: Kurczątka, do mamy! Dzieci-kurczątka ustawiają się gęsiego za R.-kurką.
Podstawa programowa:
I. 5,6,7
III. 4,5,7
IV. 2,5,7,8
Spokojnych i pogodnych Świąt Wielkanocnych
pełnych miłości i rodzinnego ciepła.
Temat kompleksowy:Święta, święta, biją dzwony
PONIEDZIAŁEK 29.03.2021r.
Temat:Poznajemy tradycje.
CELE OGÓLNE: poznanie znaczenia tradycji; poszerzanie wiadomości dzieci na temat potraw przygotowywanych na świąteczny stół; budzenie zainteresowania świątecznymi tradycjami.
Omawianie wartości „tradycja” – słuchanie wiersza „Wielkanocny stół” M. Szeląg,rozmowa na temat tradycji wielkanocnych.
Wielkanocny stół
Marlena Szeląg
Wielkanocny stół już obrusem nakryty,
w rzeżuszce baranek cukrowy ukryty.
Na środku święconka, a w niej pisanki
– jajka zdobione we wzorki i plamki.
W wazonie świątecznie się prezentują
bazie, co kotki swe pokazują.
Już na talerzach kiełbasa biała,
zalana barszczem jest prawie cała.
A tam mazurek – wypiek świąteczny,
posyła babie ukłon serdeczny.
Tuż obok talerz – jajka w nim siedzą,
wraz z życzeniami bliscy je zjedzą...
Już na śniadanie goście przybyli
– na stole symbole tradycji odkryli.
Rodzic zadaje dzieciom pytania do wysłuchanego utworu: O jakim święcie jest mowa w wierszu?Czym nakryty był stół? Co znajdowało się na świątecznym stole? Po co na święta Wielkanocne szykuje się jajka? Jak myślicie, co to jest tradycja? Czy według was jest ważna, dlaczego? Jakie znacie inne tradycje związane z Wielkanocą, o których nie było mowy w wierszu?
„Szykujemy wielkanocny stół” – zabawa tematyczna. Dzieci wraz z Rodzicem szykują dla misiów i lalek wielkanocny stół. • biały obrusik, zabawkowe naczynia i sztućce, zabawkowe produkty spożywcze i/ lub ilustracje przedstawiające potrawy wielkanocne, pisanki, wazon z baziami, cukrowy baranek, spodek z rzeżuchą, miśki i lalki
Praca z KP2.21 – ćwiczenia motoryki małej zdobywanie wiadomości na temat tradycji związanych z Wielkanocą. Dzieci nakrywają do świątecznego stołu, wykorzystując do tego celu nalepki. Podają nazwy świątecznych potraw, wymieniają tradycje związane z Wielkanocą.
„Tradycje wielkanocne w innych krajach” – poszerzanie wiedzy o świecie. Rodzic opowiada dziecku o tradycjach wielkanocnych dwóch wybranych państw (oprócz Polski)Wielkanoc_na_Swiecie.pdf
WTOREK 30.03.2021r.
Temat: Przygotowania do świąt.
CELE OGOLNE: poznanie wybranych tradycji związanych z Wielkanocą; rozwijanie koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej; doskonalenie umiejętności słuchania ze zrozumieniem i odpowiadania napytania; zachęcanie do kulturalnego zachowania, praktyczna realizacja zasady: „Słuchamy siebie nawzajem”
„Kolorowe bazie” – słuchanie wiersza i rozmowa na temat utworu.
Kolorowe bazie
Jerzy Ficowski
W wielkanocny dzień do domu
przyszły białe bazie w gości,
by pisankom po kryjomu
kolorów zazdrościć.
Bo ich nie pomalowano,
nikt o baziach nie pamiętał,
choć też chciały na Wielkanoc
przywdziać strój od święta.
Nie chcą się już dłużej bielić,
chcą w zieleni żyć, w purpurze!
Czyż są gorsze aniżeli
zwykłe jajko kurze?
Aż z lusterka przyfrunęła
malusieńka, śmieszna tęcza.
Zaraz wzięła się do dzieła,
by je poupiększać! (…)
Ubarwiła każdą baźkę
mała tęcza uśmiechnięta!
I dopiero wtedy właśnie
zaczęły się święta.
Rodzic zadaje dzieciom pytania do wysłuchanego utworu: Kto przyszedł w wielkanocny poranek do domu? Po co przyszły bazie? Czy bazie mogą chodzić? Komu zazdrościły? Kto pomalował bazie? Jakie stały się bazie? Czy historia przedstawiona w wierszu mogła się zdarzyć naprawdę?
„Bazie” – praca plastyczna. Dzieci rysują na kolorowym kartonie trzy grube brązowe kreski– są to gałązki. Następnie drą fragment czarno-białej gazety na małe kawałki – będą to bazie kotki. Dzieci naklejają „kotki” na narysowanych gałązkach.
„Happy Easter” – zabawa ruchowa z językiem angielskim. Rodzic pokazuje ilustracje: jajko – an egg, zając – a bunny, owca – a sheep i głośno wymawia ich nazwy po angielsku. Dzieci maszerują przy utworze F. Chopina „Wiosna” op. 74 nr 2. Fryderyk_Chopin_mp3Podczas przerwy w muzyce Rodzic pokazuje jedną z ilustracji, a dziecko głośno powtarzają jej nazwę w języku angielskim i wykonują umówiony wcześniej ruch, np.: jajko – kulą się, owca – chodzą na czworakach, zając – podskakują w miejscu. Na klaśnięcie dziecko wstają i głośno krzyczy: Happy Easter! czyli Wesołych Świąt!. Po tym okrzyku Rodzic wznawia muzykę, a dziecko kontynuuje marsz.
„Siejemy owies” – rozmowa kierowana połączona z działaniem. Rodzicpokazuje dzieciom ilustrację przedstawiającą naczynie z młodym owsem, ziarna owsa, a także dojrzały owies. Dzieci opisują wygląd młodego owsa, jego nasion i dojrzałej rośliny. Rodzic tłumaczy dzieciom, że z Wielkanocą związana jest również tradycja siania owsa. Rodzic daje dziecku pojemniki po serku. Dziecko wsypują do niego ziemię i wkładają do niej nasiona owsa. Rodzic ustawia uprawę na parapecie.
„Miłe czy niemiłe?” – zabawa sensoryczna. Dzieci losują z zamkniętymi oczami jeden przedmiot z worka. Zanim otworzą oczy, mają opisać, jaki jest dany przedmiot w dotyku – jeśli wiedzą, mogą powiedzieć, co to jest. • nieprzezroczysty worek z różnymi przedmiotami (miłymi i niemiłymi w dotyku, np. kamyki, drobne pluszowe zabawki, autka, klocki, piłki pluszowe, piłki z kolcami itp.)
ŚRODA 31.03.2021r.
Temat: Kolorowe pisanki
CELE OGOLNE: poznanie zabaw matematycznych z pisankami; doskonalenie umiejętności klasyfikowania przedmiotów ze względu na jedną cechę; rozwijanie umiejętności dodawania i odejmowania; zachęcanie do aktywnej postawy podczas zabawy.
„Rysujemy jajka światłem” – ćwiczenia motoryki. Rodzic przyciemnia pokój . Na drzwi przypina duży arkusz papieru, na którym narysowane jest jajko w kształcie litery o z zaznaczonym (za pomocą strzałki) kierunkiem kreślenia. Rodzic rysuje pisankę światłem latarki, a następnie dziecko wykonuje to zadanie.
„Jajko” – rozwiązanie zagadki M. Szeląg.
Jajko
Na wsi je znajdziesz w każdym kurniku,
a na Wielkanoc w świątecznym stroiku.
Dobre na twardo, na miękko, smażone,
pisanką się staje, gdy jest zdobione.
„Kolorowe jajka” – wycinanie. Rodzic rozdaje dzieciom kolorowe kartki z konturami jajek (proszę narysować sześć jajek dla dziecka).Dzieci wycinają jajka, które będą potrzebne do późniejszych zadań dydaktycznych.
„Działania z kolorowymi pisankami” – zabawy matematyczne. „Segregujemy pisanki” – zabawa klasyfikacyjna. Dzieci segregują wycięte wcześniej sylwety pisanek ze względu na kolor.
„Liczymy jajeczka” – doskonalenie umiejętności dodawania i odejmowania. Dzieci biorą po 6 wyciętych z papieru pisanek. Rodzic podaje rożne działania, np. mówi: Ile to jest dwie pisanki dodać dwie pisanki?, a dzieci dokładają lub odejmują sylwety jajek i podają wynik.
„A co po tej pisance?” – zabawa w rytmy. Rodzic układa rożne rytmy z kolorowych jajek. Dziecko kontynuuje rytmy, układając kolejne pisanki.
„Rysuję w powietrzu pisanki wstążką” – praca indywidualnaz dzieckiem wymagającym wsparcia w rozwijaniu motoryki dużej, ćwiczenia nadgarstka i chwytu pisarskiego. Dziecko za pomocą kijka ze wstążką rysuje w powietrzu jajka.
CZWARTEK 01.04.2021r.
Temat: Wielkanocna piosenka
CELE OGOLNE:poznawanie piosenek o tematyce świątecznej; rozwijanie słuchu muzycznego i umiejętności wokalnych; zachęcanie do zgodnej współpracy podczas zabawy, wykonywanych ćwiczeń i zadań.
„Wielkanocne zagadki” – rozwiązywanie zagadek słownych M. Szeląg.
Baranek
Położyły go obok rzeżuchy
w wielkanocnym koszyku maluchy.
Dołożyły pięć pisanek:
„Niech się cieszy, nasz…!”
Koszyczek wielkanocny
W nim baranek i pisanki,
wielkanocne niespodzianki.
W nim też kurczak się ukrywa,
jak ten koszyk się nazywa?
Baba wielkanocna
Słodkim lukrem jest polana,
na Wielkanoc jest podana.
Pisanki
Na Wielkanoc jajka zdobię,
rożne szlaczki na nich robię.
Dodam także naklejanki
i tak z jajek są...
„Śniadanko baranka” – wprowadzenie piosenki.
Wysłuchanie piosenki „Śniadanko baranka” i rozmowa na jej temat. Rodzic pyta: Kto jest bohaterem piosenki? Jakie jeszcze zwierzęta były wymienione w piosence? Co je na śniadanko baranek, a co inne zwierzęta z piosenki? Czy piosenka jest wesoła, czy smutna?
Śniadanko baranka
sł. Agnieszka Galica, muz. Tadeusz Pabisiak
Krolik chrupie marchew, myszka zjada serek.
Kotek pije mleko, kości je Azorek.
Teraz spytam, czy ktoś wie, co baranek je?
Ref.: Baś, baś baranku, chodź na śniadanko,
Mam tu dla ciebie trawę i sianko.
Baś, baś baranku, pachnące sianko
Nie mow meee, nie mow beee
Tylko jedz.
Misie lubią miodek, ziarna kurka dziobie.
Dzieci kaszkę z mlekiem zajadają sobie.
Teraz spytam, czy ktoś wie, co baranek je?
Ref.: Baś, baś baranku...
Gdzie jest baranek?” – zabawa słuchowa. Zadaniem dziecka jest wskazać miejsce, w którym znajduje się zagubiony baranek.(Rodzic cicho dzwoni dzwoneczkiem ,dziecko-pasterz z opaską na oczach)
Praca z KP2.22 – ćwiczenie grafomotoryczne, ćwiczenia twórcze. Zgodnie z pierwszym poleceniem dzieci rysują po śladzie baranka. Pod barankiem przyklejają trawę z zielonej włoczki. W drugim poleceniu dzieci rysują po śladzie pisanki i ozdabiają je tak, aby każda z nich była inna – używają do tego kredek w tych samych kolorach, którymi pomalowano pierwszą pisankę.
„Palma wielkanocna” – wzbogacanie wiedzy o wielkanocnej tradycji. Rodzic pokazuje dziecku ilustracje przedstawiające rożne palmy wielkanocne i opowiada, z czego są zrobione.
„Pęknięta pisanka”– praca indywidualna z dzieckiem wymagającym wsparcia w zakresie rozwijania koordynacji wzrokowo-ruchowej. Rodzic przecina kolorową pisankę (na ilustracji) na 4–5 części i prosi dziecko o jej złożenie.
„Baranek” – praca plastyczna z wykorzystaniem W.13. Dzieci wypychają baranka i składają go według instrukcji. Na zakończenie przyczepiają go do słomki i umieszczają w pojemniku z owsem.
PIATEK 02.04.2021r.
Temat: Co znajdę pod skorupką?
CELE OGÓLNE: poznanie budowy jajka; doskonalenie percepcji wzrokowej; rozwijanie twórczej ekspresji plastycznej; budzenie zainteresowania otaczającym światem.
„Kalkujemy pisanki” – ćwiczenie grafomotoryczne, kalkowanie przez papier śniadaniowy. Rodzic rozdaje dzieciom kolorowanki, na których widnieją duże jaja z prostymi wzorami. Dzieci nakrywają kolorowanki papierem śniadaniowym (można spiąć kolorowankę i papier śniadaniowy spinaczem lub klipsem biurowym, tak aby się nie przesuwały) i ołówkami odrysowują na nich pisankę.
„O jajkach słów kilka” – rozmowa kierowana na podstawie ilustracji na temat jaj znoszonych przez rożne ptaki. Rodzic prezentuje napis jajko do czytania globalnego. Rozmawia z dziećmi na temat wielkości i wyglądu jaj znoszonych przez rożne ptaki (przepiórka znosi małe nakrapiane jajko, kura, kaczka, gęś – większe jajko, struś – największe), pokazuje ilustracje przedstawiające jaja oraz ptaki, które je składają, dobiera obrazki parami. Następnie Rodzic miesza obrazki i prosi dziecko o dobranie jaj do odpowiednich ptaków. • ilustracje (przepiórka, kura, kaczka, gęś, struś, jaja zniesione przez te ptaki), napis jajko do czytania globalnego
.
„Co znajdę pod skorupką?” – zabawa badawcza. Rodzicprzygotowuje dwa jajka kurze – jedno zwykłe, świeże, drugie ugotowane na twardo. Pyta dzieci, czy wiedzą, co kryje się pod skorupką. Po wypowiedziach dzieci Rodzic rozbija na talerzu jedno jajko oraz kroi na pól jajko ugotowane i wskazuje białko oraz żółtko. Dzieci obserwują.
„Pisanki” – praca plastyczna. Każde dziecko dostaje kolorową kartkę A4 (papier techniczny)z narysowanym na niej owalem (jajkiem). Dzieci wycinają jajka i ozdabiają je w dowolny sposób kolorowym papierem i/lub bibułą.
„Obierz jajko” – praca indywidualna z dzieckiem wymagającym wsparcia w rozwijaniu motoryki małej. Dziecko obiera jajko ze skorupki.Zabawa Kurka (dziecko wspólnie z rodzicem)Kurka.mp3
„Masażyk z jajem” – masaż z rymowanką. Rodzic recytuje wiersz, każde z dzieci wykonuje masaż na plecach osoby siedzącej przed nim. Ćwiczenie można wykonać również w parach (na zmianę).
. Powodzenia i koniecznie wrzućcie zdjęcia kurczaczków i z Waszych działań ze zdalnej edukacji na naszą grupę na messenger. Dziękujemy i pozdrawiamy 
.